Thank you honey! Thanks sweathart!
Door: Marleen
Blijf op de hoogte en volg Marleen
04 September 2011 | Verenigde Staten, Lompoc
Hallooo!
Hier weer een verslag van al mijn belevenissen! Het internet op mijn kamer deed het de afgelopen dagen niet, dus nu zit ik maar noodgedwongen buiten aan een picknicktafel in de zon, vervelend zeg...
Ze zeggen wel eens: van hard werken ga je niet dood. Nou, daar denken mijn handen op het moment wel anders over :P Ik lijk wel een oud vrouwtje. Maar het heeft ook zo z'n voordelen. We hebben hier geen weegschaal, maar mijn broeken vertellen me dat deze stage een goed dieet is.
De eerste paar dagen waren erg lastig. De ranch is erg groot en iedereen is overal en nergens bezig met iets. De helft van de tijd liep ik dus te zoeken om te kijken wat ik nu zou kunnen doen. Blijkbaar waren andere stagiaires heel sloom ofzo, want elke keer als ze me iets zeiden om te doen, was ik na een half uur klaar en moest ik weer op zoek naar iets anders. Ik heb toen maar een gesprek aangevraagd met mijn begeleider, want ik voelde me op het moment een kip die zonder kop aan het rondlopen was. Nu weet ik wat mijn taken precies zijn en gaat het een stuk beter.
Ik heb de afgelopen dagen veel buiten gewerkt. Dus mijn schouders, neus en armpjes zijn mooi rood :P Maar na 10 weken zal dit vast poepbruin zijn ;)
Ik heb ook wat minder nieuws. Afgelopen donderdag is er een paard overleden :S Hij was in z'n wang gebeten door een slang. 's Middags om 4 uur had hij alleen een dikke wang, maar verder was hij prima. En om 6 uur was hij aan het stikken. Dus ik werd erbij geroepen en Peter haalde zijn geweer op om hem uit zijn lijden te verlossen. Maar toen we weer bij hem kwamen was hij al dood. Heel zielig, mond wagenwijd open, dus echt gestikt. Dat was wel even een moeilijk moment. Het werd al donker dus we konden hem niet meer begraven, maar iedereen hoopte dat hij dan niet door coyotes aangegeten zou worden. Want die zijn hier volop! Gelukkig was dit niet het geval.
Gisteren zijn hier vrijwilligers aangekomen die hier het hele weekend blijven kamperen en helpen. Eén van die vrouwen was zo aardig om op mij te wachten en mij mee naar de stad te nemen, zodat ik boodschappen kon doen. Ik heb zelfs chocolade rozijnen kunnen vinden! Binnen 10 minuten op :P
Verder blijf ik de avonden hier nogal saai vinden. Om 6 uur zijn de meesten klaar en gaan naar huis. Dus vanaf dat moment zit ik alleen op mijn kamer. Gelukkig mochten we donderdagavond met de eigenaresse mee naar huis. Zij woont hier bovenaan de heuvel op de ranch. Ze heeft zelfs een binnenzwembad! Jammer genoeg niet kunnen zwemmen. Maar het was wel gezellig om een avond niet alleen te zitten.
Zoals sommigen misschien gezien hebben heb ik weer foto's geplaatst op mijn facebook. Ik ben van de week de heuvels van de ranch ingegaan en dus foto's gemaakt. Alle paarden op de foto's zijn wilde paarden, maar als je maar lang genoeg rustig blijft zitten komen ze naar je toe en kan je ze aaien.
Verder zijn er niet zoveel bijzondere dingen gebeurd. Mijn dag bestaat uit om 7.30 beginnen met de Special Feeds, dan vanaf een uur of 9 ga ik naar het kantoor en bezig met mijn project. Meestal word ik tussendoor wel weer geroepen voor iets. Of paarden verplaatsten of paarden poetsen of weet ik allemaal wat :P Vanaf 14.30 doe ik de volgende ronde Special Feeds. Eigenlijk ben ik daarna tegen een uur of 4 klaar, maar dit is nog geen een keer zo geweest. Vandaag had ik mazzel dat ik om 5 uur klaar was. Maar de dag gaat hier zo snel dat ik het helemaal niet merk. En hoe langer ik werk, hoe minder lang ik 's avonds alleen zit ;)
Nou nog even een uitleg van de titel ;) We hadden het vandaag over de verschillen tussen Europa/Nederland en Amerika. En ik vertelde dat iedereen hier zo beleefd was. Iedereen zegt voor het minste of geringste Thank you en Please. En ook constant Sweathart, Honey en weet ik wat allemaal. Zij vonden het vreemd dat mij dat was opgevallen, ze dachten dat dat bij ons ook zo was. Zelfs in de supermarkt vragen ze je hoe het met je gaat. Misschien moet ik eens een keer een zielig verhaal gaan ophangen over hoe slecht het met mij gaat :P Dan doen ze het waarschijnlijk niet meer, haha. Maar ik vind het eigenlijk ook niet erg. Ze zijn allemaal zo vriendelijk hier. Nog geen onaardige Amerikaan tegengekomen!
Ik geloof dat dit het wel zo'n beetje was. Hopelijk snel weer een nieuw bericht!
XXX
Hier weer een verslag van al mijn belevenissen! Het internet op mijn kamer deed het de afgelopen dagen niet, dus nu zit ik maar noodgedwongen buiten aan een picknicktafel in de zon, vervelend zeg...
Ze zeggen wel eens: van hard werken ga je niet dood. Nou, daar denken mijn handen op het moment wel anders over :P Ik lijk wel een oud vrouwtje. Maar het heeft ook zo z'n voordelen. We hebben hier geen weegschaal, maar mijn broeken vertellen me dat deze stage een goed dieet is.
De eerste paar dagen waren erg lastig. De ranch is erg groot en iedereen is overal en nergens bezig met iets. De helft van de tijd liep ik dus te zoeken om te kijken wat ik nu zou kunnen doen. Blijkbaar waren andere stagiaires heel sloom ofzo, want elke keer als ze me iets zeiden om te doen, was ik na een half uur klaar en moest ik weer op zoek naar iets anders. Ik heb toen maar een gesprek aangevraagd met mijn begeleider, want ik voelde me op het moment een kip die zonder kop aan het rondlopen was. Nu weet ik wat mijn taken precies zijn en gaat het een stuk beter.
Ik heb de afgelopen dagen veel buiten gewerkt. Dus mijn schouders, neus en armpjes zijn mooi rood :P Maar na 10 weken zal dit vast poepbruin zijn ;)
Ik heb ook wat minder nieuws. Afgelopen donderdag is er een paard overleden :S Hij was in z'n wang gebeten door een slang. 's Middags om 4 uur had hij alleen een dikke wang, maar verder was hij prima. En om 6 uur was hij aan het stikken. Dus ik werd erbij geroepen en Peter haalde zijn geweer op om hem uit zijn lijden te verlossen. Maar toen we weer bij hem kwamen was hij al dood. Heel zielig, mond wagenwijd open, dus echt gestikt. Dat was wel even een moeilijk moment. Het werd al donker dus we konden hem niet meer begraven, maar iedereen hoopte dat hij dan niet door coyotes aangegeten zou worden. Want die zijn hier volop! Gelukkig was dit niet het geval.
Gisteren zijn hier vrijwilligers aangekomen die hier het hele weekend blijven kamperen en helpen. Eén van die vrouwen was zo aardig om op mij te wachten en mij mee naar de stad te nemen, zodat ik boodschappen kon doen. Ik heb zelfs chocolade rozijnen kunnen vinden! Binnen 10 minuten op :P
Verder blijf ik de avonden hier nogal saai vinden. Om 6 uur zijn de meesten klaar en gaan naar huis. Dus vanaf dat moment zit ik alleen op mijn kamer. Gelukkig mochten we donderdagavond met de eigenaresse mee naar huis. Zij woont hier bovenaan de heuvel op de ranch. Ze heeft zelfs een binnenzwembad! Jammer genoeg niet kunnen zwemmen. Maar het was wel gezellig om een avond niet alleen te zitten.
Zoals sommigen misschien gezien hebben heb ik weer foto's geplaatst op mijn facebook. Ik ben van de week de heuvels van de ranch ingegaan en dus foto's gemaakt. Alle paarden op de foto's zijn wilde paarden, maar als je maar lang genoeg rustig blijft zitten komen ze naar je toe en kan je ze aaien.
Verder zijn er niet zoveel bijzondere dingen gebeurd. Mijn dag bestaat uit om 7.30 beginnen met de Special Feeds, dan vanaf een uur of 9 ga ik naar het kantoor en bezig met mijn project. Meestal word ik tussendoor wel weer geroepen voor iets. Of paarden verplaatsten of paarden poetsen of weet ik allemaal wat :P Vanaf 14.30 doe ik de volgende ronde Special Feeds. Eigenlijk ben ik daarna tegen een uur of 4 klaar, maar dit is nog geen een keer zo geweest. Vandaag had ik mazzel dat ik om 5 uur klaar was. Maar de dag gaat hier zo snel dat ik het helemaal niet merk. En hoe langer ik werk, hoe minder lang ik 's avonds alleen zit ;)
Nou nog even een uitleg van de titel ;) We hadden het vandaag over de verschillen tussen Europa/Nederland en Amerika. En ik vertelde dat iedereen hier zo beleefd was. Iedereen zegt voor het minste of geringste Thank you en Please. En ook constant Sweathart, Honey en weet ik wat allemaal. Zij vonden het vreemd dat mij dat was opgevallen, ze dachten dat dat bij ons ook zo was. Zelfs in de supermarkt vragen ze je hoe het met je gaat. Misschien moet ik eens een keer een zielig verhaal gaan ophangen over hoe slecht het met mij gaat :P Dan doen ze het waarschijnlijk niet meer, haha. Maar ik vind het eigenlijk ook niet erg. Ze zijn allemaal zo vriendelijk hier. Nog geen onaardige Amerikaan tegengekomen!
Ik geloof dat dit het wel zo'n beetje was. Hopelijk snel weer een nieuw bericht!
XXX
-
04 September 2011 - 08:58
Lisette:
Hi!
Jij en geen internet... Hoe heb je je dan vermaakt op die lange avonden in je eentje? (Dat klinkt trouwens wel erg zielig :p ) Houdt de kat je nog wel steeds gezelschap? En als je internet hebt kan je natuurlijk Jersey Shore gaan kijken hè! Als je de links van de aflevering wilt, moet je het maar zeggen.
In het begin is het toch altijd veel vragen, vragen, vragen. Ik heb dat tot nu toe op elke stage wel gehad. Als je eenmaal wat meer in het bedrijf meewerkt zie je het werk liggen en dan voel je je vast geen kip meer zonder kop ;) Maar ik begrijp dat het voor nu gewoon niet fijn is. Goed dat je een gesprek hebt aangevraagd en het nu allemaal duidelijker is wat precies jouw taken zijn :)
Gatsie, wat naar van dat paard trouwens! Heb jij het ook echt zien stikken en zo zien liggen? Dat is wel een naar beeld zeg.. Hebben ze dat paard nu dan alsnog begraven?
Wat grappig dat iedereen je daar aanspreekt met koosnaampjes. Straks ben je terug in NL en zeg je tegen elke kassière of conducteur, dankje schat, haha!
Ik ben alweer benieuwd naar je volgende verhaal! xxxx
-
04 September 2011 - 18:46
Jose Uit Lelystad:
Geweldige reisverslagen Marleen .Well done succes met de rest van je stagetijd
Groetjes Jose en natuurlijk ook de rest . -
07 September 2011 - 05:50
Sander:
Heeej Marleen,
na alle reizen heb ik ook eindelijk al je verslagen gelezen. Zo te zien heb je het erg naar je zin en al mooie avonturen beleefd!! Echt knap dat je dit zomaar doet. De avonden dat je alleen zit is erg herkenbaar, maar gelukkig heb je internet en kun je ons jaloers maken met al je verhalen.
Leuk he al die controles tijdens je reis.. ze hebben vast ook van jou vingerafdrukken en foto's gemaakt. Nog veel moeilijke vragen gekregen bij de douane? ;-) En het wachten op die shuttle bus is blijkbaar normaal. Moest zelf 4x bellen waar ze bleven en na 1,5 uur kwamen ze dan eindelijk (voor een rit van 5 min)!
Heel veel succes en plezier nog de komende weken en ik kijk al uit naar je volgende verhalen!!
Groetjes,
Sander -
07 September 2011 - 07:23
Karen:
Hoi Marleen, wat leuk om met je mee te kunnen lezen!! Blij dat je het naar je zin hebt. Dit is ook een hele mooie kans voor jou, dus geniet er lekker van. Jammer van het overleden paard.... maar aan de andere kant hoort dat er natuurlijk ook bij. Ik blijf je nog wel volgen. Groet, Karen. -
08 September 2011 - 14:05
Monica:
wow!!! cool verhaal wel hoor alleen zielig van dat paard. nou ik zit hier dus in duitsland en tis wel leuk maar niet echt spectaculair.
ben druk bezig met de opdracht en inderdaad hoe langer je werkt hoe minder alleen je bent :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
