Alweer bijna op de helft!
Door: Marleen
Blijf op de hoogte en volg Marleen
30 September 2011 | Verenigde Staten, Lompoc
Hi there :D!
Alweer een tijd geleden dat ik een verslag heb geplaatst, dus ik vond het weer tijd worden!
Als eerste wil ik even iedereen bedanken voor alle leuke reacties! Hier op deze website, op m'n facebook, maar ook alle leuke reacties die ik via mijn ouders te horen krijg! Erg leuk :D
Aanstaande zondag ben ik hier alweer 5 weken! Op de helft van mijn stage dus. De tijd gaat zo ontzettend hard! Ik ben nu ook aardig ingeburgerd hier. Hoef niet meer steeds te vragen wat ik moet doen en kan zelf bepalen hoe ik mijn dag indeel.
Het leven hier gaat dus z'n gangetje. 's Ochtends om 7.30 de paarden gaan voeren. In het begin van m'n stage moest ik dan vaak nog een dik vest oid aan, maar het is de laatste tijd zo warm hier dat ik vanaf 10 uur meestal al in een t-shirtje loop te puffen. Maar ik zal niet klagen! Ik wilde zon en hitte, dat heb ik, dus ik ben er blij mee :D
Van de week zijn we een keer naar een andere supermarkt gegaan. Een echte Amerikaanse mega supermarkt! Ze hadden echt van alles, zelfs Heineken bier (waarom ik daar naar keek weet ik ook niet :P). De schappen waren denk ik zo'n 3 meter hoog, dus er staat op elke hoek iemand klaar om je te helpen. Want ja, zelfs ik kom daar niet bij :P
Ik moet nog wel erg aan het Amerikaanse geld wennen. Er staat in inimini letters op het muntgeld geschreven hoeveel het waard is, en dat is het. Dus ik betaalde elke keer maar met briefgeld, maar nu kon m'n portemonnee niet meer dicht. Dus mijn nieuwe tactiek is: gewoon je portemonnee in z'n geheel aan de cassiere geven en zeggen dat je uit Nederland komt. Ze tellen allemaal netjes het geld uit, laten je zien hoeveel het waard is en vragen allemaal wat je van Amerika vindt. En het kan ze geen ene moer schelen hoelang de rij achter je is. Nog steeds geen onvriendelijke Amerikaan meegemaakt dus!
Afgelopen zondag was het weer vrijwilligers dag. Deze keer een super opkomst van wel 2 (!!) vrijwilligers, haha. Maar wat een vrijwilligers! Twee mensen van de Amerikaanse luchtmacht. Een vrouw en een man. Deze man was op en top Amerikaanse militair. Een boom van een kerel, maar ontzettend lief tegen de paarden. En! Ik heb geen greep, poetskoffer, halster of ook maar iets hoeven tillen die dag. Het was elke keer: Give it to me, my love, this is my job. Iedereen was 'zijn love', haha. Wel grappig.
Hij heeft veel over het Amerikaanse leger verteld. Het schijnt dus zo te zijn dat je echt niets, maar dan ook helemaal niets hoeft te betalen als je in het leger zit. Hij heeft een huis gekregen, 2 auto's (ook 1 voor z'n vrouw natuurlijk), verzekeringen worden betaald, gas/water/licht en nu komt het... ze krijgen zelfs boodschappen geld! 1400 dollar per maand! Dat is toch niet normaal. Ik weet niet of hij een bijzonder iemand was ofzo, maar ik snap nu wel waarom zoveel Amerikaanse jongens het leger in willen! Wat dan wel goed is, is dat het leger sterk adviseert om vrijwilligerswerk te gaan doen. Dus hij komt elk weekend met zijn vrouw hier op de ranch helpen.
Dit weekend is hét grote event: The Hoedown. Alles in western-stijl. Er komt een saloon, een gevangenis voor de kinderen (ideaal ;)), een veiling, een barbeque (Amerikaanse stijl natuurlijk, heel veel vlees) en er is een country band aanwezig. Er zijn nu in totaal zo'n 250 kaarten verkocht, dus het wordt aardig druk. Ik heb de eervolle taak gekregen om te zorgen dat er geen paardenpoep zichtbaar is voor de gasten. Ik zal dus al mijn kennis en kunnen in moeten zetten om mijn taak te kunnen volbrengen (ahum :P). Wat dan wel weer een pluspunt is, ik moet dan ook zorgen dat de kinderen de paarden niet aaien of de paddocks ingaan. Nou, geef mij maar een grote zweep en dat komt helemaal goed (gna gna gna :P)
Gelukkig kreeg ik ook te horen dat er misschien nog iemand nodig is om de grote truck met gasten achterop rond te rijden langs de paarden. Laten we daar dus maar op hopen!
Verder was er deze week een 'beroemde' gast (Carolyn Resnick voor de geïnteresseerden). Ze schijnt een grote naam in Amerika te zijn op het gebied van natuurlijke omgang met paarden. Ik had nog nooit van haar gehoord, wat natuurlijk een grote zonde was ;) Ik heb haar nu een paar dagen aan het werk gezien (ik hoefde niet te werken, omdat de eigenaresse van de ranch vond dat dit veeeeeuuuuul belangrijke was voor mij, hier was ik het natuurlijk compleet mee eens :D!). Echt gaaf om te zien hoe zij met paarden om kan gaan. Zij beleerd paarden zonder halster, hoofdstel, zadel en dergelijke. Al vond ik het dan weer jammer dat ze absoluut tegen clicker-training is, hele discussie gehad met haar hierover, maar helaas, ze bleef bij haar standpunt. Nou, ik ook :P
Gisterochtend was ik aan het voeren toen ik opeens de gehele kudde wilde paarden (40 in totaal) de berg op zag rennen. Ik ging natuurlijk kijken wat er was. Komt er een merrie (uit deze kudde) van bovenop de berg naar beneden gelopen mét een pasgeboren veulentje naast haar! Ze is blijkbaar 's nachts naar een afgelegen plek gegaan om te bevallen en kwam nu haar kind showen aan de rest. Wat een bijzonder gezicht! Helaas was de placenta nog niet geheel afgekomen, dus moesten we haar naar binnen krijgen. Daar sta je dan, tussen 40 wilde paarden die in volle galop om je heen gaan. Gelukkig is het ons 3en gelukt om de merrie met veulen veilig naar de schuur te krijgen. En wat nog mooier is: alle veulens hier krijgen een naam van mensen die hier werken of stage lopen of iets. En ik was dit keer aan de beurt :D Ik vind echter Marleen een lelijke naam voor zo'n schattig klein merrie veulentje, helemaal omdat tot nu toe niemand het nog goed heeft kunnen uitspreken. Dus we zijn het eens geworden dat het Marley wordt :D
Ik geloof dat dit weer mijn belevenissen waren voor deze week. Geen spinnen en ander ongedierte gehad deze week, gelukkig! Alle paarden zijn nog heel, de mensen zijn nog tevreden met me, ik ben nog heel (afgezien van wat blaren, eeltplekken, slaaptekort en zere rug :P) Het bevalt me hier nog steeds goed, maar ik kan ook niet wachten om met paps en mams rond te gaan reizen hier :D!
(Mijn pepernoten hebben het denk ik helaas niet overleefd... Ik denk dat Sinterklaas niet aan Amerika doet...)
Tot de volgende keer!
Xxx
Ps. Ik zal straks weer wat foto's op mijn facebook zetten. Helaas, voor een aantal van jullie, het zijn weer alleen paarden :P
Alweer een tijd geleden dat ik een verslag heb geplaatst, dus ik vond het weer tijd worden!
Als eerste wil ik even iedereen bedanken voor alle leuke reacties! Hier op deze website, op m'n facebook, maar ook alle leuke reacties die ik via mijn ouders te horen krijg! Erg leuk :D
Aanstaande zondag ben ik hier alweer 5 weken! Op de helft van mijn stage dus. De tijd gaat zo ontzettend hard! Ik ben nu ook aardig ingeburgerd hier. Hoef niet meer steeds te vragen wat ik moet doen en kan zelf bepalen hoe ik mijn dag indeel.
Het leven hier gaat dus z'n gangetje. 's Ochtends om 7.30 de paarden gaan voeren. In het begin van m'n stage moest ik dan vaak nog een dik vest oid aan, maar het is de laatste tijd zo warm hier dat ik vanaf 10 uur meestal al in een t-shirtje loop te puffen. Maar ik zal niet klagen! Ik wilde zon en hitte, dat heb ik, dus ik ben er blij mee :D
Van de week zijn we een keer naar een andere supermarkt gegaan. Een echte Amerikaanse mega supermarkt! Ze hadden echt van alles, zelfs Heineken bier (waarom ik daar naar keek weet ik ook niet :P). De schappen waren denk ik zo'n 3 meter hoog, dus er staat op elke hoek iemand klaar om je te helpen. Want ja, zelfs ik kom daar niet bij :P
Ik moet nog wel erg aan het Amerikaanse geld wennen. Er staat in inimini letters op het muntgeld geschreven hoeveel het waard is, en dat is het. Dus ik betaalde elke keer maar met briefgeld, maar nu kon m'n portemonnee niet meer dicht. Dus mijn nieuwe tactiek is: gewoon je portemonnee in z'n geheel aan de cassiere geven en zeggen dat je uit Nederland komt. Ze tellen allemaal netjes het geld uit, laten je zien hoeveel het waard is en vragen allemaal wat je van Amerika vindt. En het kan ze geen ene moer schelen hoelang de rij achter je is. Nog steeds geen onvriendelijke Amerikaan meegemaakt dus!
Afgelopen zondag was het weer vrijwilligers dag. Deze keer een super opkomst van wel 2 (!!) vrijwilligers, haha. Maar wat een vrijwilligers! Twee mensen van de Amerikaanse luchtmacht. Een vrouw en een man. Deze man was op en top Amerikaanse militair. Een boom van een kerel, maar ontzettend lief tegen de paarden. En! Ik heb geen greep, poetskoffer, halster of ook maar iets hoeven tillen die dag. Het was elke keer: Give it to me, my love, this is my job. Iedereen was 'zijn love', haha. Wel grappig.
Hij heeft veel over het Amerikaanse leger verteld. Het schijnt dus zo te zijn dat je echt niets, maar dan ook helemaal niets hoeft te betalen als je in het leger zit. Hij heeft een huis gekregen, 2 auto's (ook 1 voor z'n vrouw natuurlijk), verzekeringen worden betaald, gas/water/licht en nu komt het... ze krijgen zelfs boodschappen geld! 1400 dollar per maand! Dat is toch niet normaal. Ik weet niet of hij een bijzonder iemand was ofzo, maar ik snap nu wel waarom zoveel Amerikaanse jongens het leger in willen! Wat dan wel goed is, is dat het leger sterk adviseert om vrijwilligerswerk te gaan doen. Dus hij komt elk weekend met zijn vrouw hier op de ranch helpen.
Dit weekend is hét grote event: The Hoedown. Alles in western-stijl. Er komt een saloon, een gevangenis voor de kinderen (ideaal ;)), een veiling, een barbeque (Amerikaanse stijl natuurlijk, heel veel vlees) en er is een country band aanwezig. Er zijn nu in totaal zo'n 250 kaarten verkocht, dus het wordt aardig druk. Ik heb de eervolle taak gekregen om te zorgen dat er geen paardenpoep zichtbaar is voor de gasten. Ik zal dus al mijn kennis en kunnen in moeten zetten om mijn taak te kunnen volbrengen (ahum :P). Wat dan wel weer een pluspunt is, ik moet dan ook zorgen dat de kinderen de paarden niet aaien of de paddocks ingaan. Nou, geef mij maar een grote zweep en dat komt helemaal goed (gna gna gna :P)
Gelukkig kreeg ik ook te horen dat er misschien nog iemand nodig is om de grote truck met gasten achterop rond te rijden langs de paarden. Laten we daar dus maar op hopen!
Verder was er deze week een 'beroemde' gast (Carolyn Resnick voor de geïnteresseerden). Ze schijnt een grote naam in Amerika te zijn op het gebied van natuurlijke omgang met paarden. Ik had nog nooit van haar gehoord, wat natuurlijk een grote zonde was ;) Ik heb haar nu een paar dagen aan het werk gezien (ik hoefde niet te werken, omdat de eigenaresse van de ranch vond dat dit veeeeeuuuuul belangrijke was voor mij, hier was ik het natuurlijk compleet mee eens :D!). Echt gaaf om te zien hoe zij met paarden om kan gaan. Zij beleerd paarden zonder halster, hoofdstel, zadel en dergelijke. Al vond ik het dan weer jammer dat ze absoluut tegen clicker-training is, hele discussie gehad met haar hierover, maar helaas, ze bleef bij haar standpunt. Nou, ik ook :P
Gisterochtend was ik aan het voeren toen ik opeens de gehele kudde wilde paarden (40 in totaal) de berg op zag rennen. Ik ging natuurlijk kijken wat er was. Komt er een merrie (uit deze kudde) van bovenop de berg naar beneden gelopen mét een pasgeboren veulentje naast haar! Ze is blijkbaar 's nachts naar een afgelegen plek gegaan om te bevallen en kwam nu haar kind showen aan de rest. Wat een bijzonder gezicht! Helaas was de placenta nog niet geheel afgekomen, dus moesten we haar naar binnen krijgen. Daar sta je dan, tussen 40 wilde paarden die in volle galop om je heen gaan. Gelukkig is het ons 3en gelukt om de merrie met veulen veilig naar de schuur te krijgen. En wat nog mooier is: alle veulens hier krijgen een naam van mensen die hier werken of stage lopen of iets. En ik was dit keer aan de beurt :D Ik vind echter Marleen een lelijke naam voor zo'n schattig klein merrie veulentje, helemaal omdat tot nu toe niemand het nog goed heeft kunnen uitspreken. Dus we zijn het eens geworden dat het Marley wordt :D
Ik geloof dat dit weer mijn belevenissen waren voor deze week. Geen spinnen en ander ongedierte gehad deze week, gelukkig! Alle paarden zijn nog heel, de mensen zijn nog tevreden met me, ik ben nog heel (afgezien van wat blaren, eeltplekken, slaaptekort en zere rug :P) Het bevalt me hier nog steeds goed, maar ik kan ook niet wachten om met paps en mams rond te gaan reizen hier :D!
(Mijn pepernoten hebben het denk ik helaas niet overleefd... Ik denk dat Sinterklaas niet aan Amerika doet...)
Tot de volgende keer!
Xxx
Ps. Ik zal straks weer wat foto's op mijn facebook zetten. Helaas, voor een aantal van jullie, het zijn weer alleen paarden :P
-
30 September 2011 - 02:06
Sabine:
ey marleen!
leuk verslag weer! Klinkt leuk jou stage. Vooral het weer klinkt goed en de paardjes natuurlijk. Ik heb hier alleen nog maar race paarden gezien. Heel wat anders weer. suc6 nog met de komende 5 weken! Tijd vliegt he:P ik ben al 7 weken bezig en moet er nog 4.
Groetjes! -
30 September 2011 - 08:47
Anny:
Nou dat komt helemaal goed met dat poepscheppen van jou. Jij kunt dat wel. Vertrouw op jezelf Marleen! :)
En dat van die pepernoten..... ik weet het ook niet.... neem er wel wat voor je mee....
Liefs mama -
03 Oktober 2011 - 21:46
Willy Ten Bos:
Hoi Marleen, sorry maar ik was nog niet aan je verslagen toe gekomen. Heb ze inmiddels allemaal gelezen. Wel jammer dat je 's avonds niet veel gezelligheid hebt. Maar goed, ik begrijp dat ze toch leuke huisdieren hebben. Een spinnetje meer of minder. Wel lef hebben om te gaan slapen met een spin in de buurt. Deze zou ik toch echt even naar buiten hebben gewerkt. Het is wel top dat je zoveel verantwoording hebt. Wat leuk dat er in het weekend vrijwilligers komen. Toch goed dat je inmiddels zelf auto mag rijden. In de auto stappen bij iemand die geen rijbewijs heeft vind ik lef hebben. Ik verbaas me altijd over tv-programma's waarin jongelui van 16 jaar in een onwijze auto rijden. Wat lekker dat het weer goed is. Kom je toch mooi bruin terug. Ben blij te lezen dat je het goed naar de zin hebt. Rondreis met paps en mams duurt nog even, maar voor je het weet staan ze bij je op de stoep. Bovendien, jij kunt niet wachten, maar wat denk je van Anny en Walter. Die staan ook heus wel te trappelen hoor. Nog heel veel plezier daar. groetjes, ook van de rest van de family -
06 Oktober 2011 - 19:01
Jose Uit L'stad:
Weer een heerlijk verhaal om te lezen . Zo krijg je wel een idee wat je bezighoud . Leuk dat het veulen naar jou vernoemd is .Laat je strax een mooie herrinnering achter als je weer naar Nederland gaat.
Nou nog even volhouden , je bent al mooi op dreef.
Groetjes van Jose en de rest. -
08 Oktober 2011 - 11:48
Anny:
Hey meissie,
Dit is de 3e poging om er wat op te zetten. Probeer het nog maar een keer.
Nog even een vervolg op de pepernotensoap.
Ik heb navraag gedaan bij het postkantoor. Het duurt bijna 2 weken voordat het in Amerika is. Dan wordt het bij de douane gescand. Wanneer het voor hen onbekend is dan wordt het apart gelegd. Dat ze het niet kennen is wel duidelijk natuurlijk. Daarna gaan ze het apart nakijken.Als het niet geaccepteerd wordt dan sturen ze het pakje terug. Er zijn dus nu 4 opties:
1. Jij eet ze alsnog op
2. Wij eten ze samen met Koen op
3.Koen eet ze alleen op (wanneer wij al weg zijn)
4. De medewerkers van RTF eten ze op wanneer ze aankomen als jij daar al weer weg bent.
Dus: ER IS NOG HOOP!!!
Liefs mama.
-
09 Oktober 2011 - 17:23
Hey Marley ;-):
Leuk te lezen wat je allemaal meemaakt! Sprak je moeder gisteren in de winkel en dacht, t is weer ff tijd om te lezen hoe het is in Verweggistan. Prada vraagt steeds waar je blijft ;-)
Er is vast iemand die heerlijk heeft genoten van je pepernoten......
Veel plezier nog de komende tijd! Geniet van het mooie weer, want hier is het nat en koud!
Groetjes Agnes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
