Super lange update vanuit het zonnige Californië

Hallooo :D!

Klacht van moeders: wanneer komt er weer een verslag? Nou, bij deze dus :P
De internetverbinding is hier de laatste paar dagen echt super slecht. En na een aantal keer een giga verhaal te typen en het weer kwijt te raken ben ik maar gestopt met proberen. Maar… bij deze dus weer een nieuwe poging.

De vorige update was van vrijdag 30 september. Dus ik begin mn update met het event. Het event vond dus plaats op zaterdag 1 oktober van 3 tot 7. Eigenlijk geeneens zo heel lang dus. Ik ben de hele vrijdag bezig geweest met paarden wassen, poetsen en verplaatsen. Het leek wel of aan het eind van de dag al het zand van de paarden op mij gesmeerd was, haha.
Zaterdag ochtend moesten we natuurlijk weer een aantal paarden overnieuw poetsen en wassen. Soms lijkt het wel of het nummer 1 doel van de paarden is om zo snel mogelijk weer vies te worden. Maar gelukkig kregen we alles op tijd klaar. Nadat alle paarden op de plaats van bestemming waren kregen we onze precieze taak te horen. Helaas, geen truck rijden voor mij. Ik kreeg de verantwoordelijkheid over 1 hengst en 2 merries. Ik moest ze schoon houden en de poep opruimen. En mochten mensen informatie over de paarden willen hebben, dan moest ik dat maar ff vertellen. Toen ik vroeg welke informatie kreeg ik een 10 pagina’s tellend stencil in mn handen gedrukt. Nou, dat heb ik dus ook maar bij de geïnteresseerde mensen gedaan :P Vertellen dat ik uit Nederland kom en het stencil in de handen gedrukt. En het klinkt misschien raar, maar na 1 uur wachten nog steeds geen poep en rollende paarden te zien en je gaat wensen dat ze het deden! Ik heb me dood verveeld. Na 1,5 uur ben ik maar weggelopen en heb me met andere verveelde mensen vermaakt :P Zo ging de tijd toch nog aardig snel voorbij. Na het event hebben we ’s avonds nog een kampvuur gemaakt, dus alles gezellig afgesloten.

Zondag hebben we een soort van rustdag gehouden. Er kwam nog 1 vrijwillger helpen, dus we waren snel klaar met alles. We hebben toen besloten om een lange pauze in te lassen, dus ik ben met de vrijwilligerster naar de Mac in de stad gegaan :D Ik dacht dat de Mac in alle landen hetzelfde principe zou hebben. Zoals het bestellen en afrekenen en dergelijke. Maar nee hoor, je krijgt een bonnetje met je nummer erop en je krijgt een lege beker in je handen gedrukt. Toen daarna mijn nummer omgeroepen werd kreeg ik m’n bestelling, waarna ik (achteraf nogal dom) zei dat ze m’n drinken vergeten waren. Nee hoor: die mocht je zelf pakken. Je mag dus zovaak je drinken vullen als je zelf wil! Toen werd ik raar aangekeken of dat in Nederland dan niet was. Ze vonden het maar lelijk dat we voor elk drankje moesten betalen. Joh :P

Aangezien het event voorbij was dacht ik dat de rust weer terug zou keren op de ranch, maar niets was minder waar. Zondagavond is er een hele filmcrew gearriveerd. Ze blijven tot woensdag op de ranch en zijn bezig een documentaire te maken over de wilde paarden in Amerika.
’s Ochtends ben ik eerst met de geluidsman op pad gegaan. Hij wilde graag geluiden van paarden hebben en dan vooral schreeuwende/hinnikende paarden. Nu is er elke keer als ik ga voeren 1 paard dat z’n longen uit z’n lijf schreeuwt voor zijn eten. Perfect dus. Maar blijkbaar heb je als paard totaal geen honger meer als iemand met 2 gigantische microfoons voor je neus staat, haha. Paard was meteen stil en heeft alleen maar vol ongeloof naar de geluidsman gestaard. Ik heb me kapot gelachen. Wat is het toch ook leuk om met dieren te werken, zo onvoorspelbaar!
Toen ik daarna klaar was kreeg ik te horen dat ze de grote wilde kudde bovenop de heuvel wilden filmen. De filmcrew was al bezig met de camera’s daar installeren en het was dan mijn taak om, samen met nog 2 anderen, alle paarden naar boven te krijgen en ze daar voor de camera langs te laten rennen. Ik weet niet of jullie mijn foto’s hebben bekeken, maar die heuvels zijn dus erg hoog! Daar ging ik dan, achter 40 wilde paarden aan rennend de berg op. Halverwege de berg besloten alle paarden een andere kant uit te gaan, behalve omhoog. Ik moest zo hard lachen dat ik niet veel meer kon doen. En de regiseur maar schreeuwen: Marliiiieeeeeen, stop them! Eh halloooo! Er komen minstens 20 paarden op me af gerend en ik sta tegen een steile heuvel te klimmen met minstens 30 graden. Dus toen ging meneer zelf maar rennen. Natuurlijk liet hij ze toen allemaal ontsnappen. Dus werd ik naar de andere heuvel gestuurd om ze van achteren weer de goede kant op te drijven. Ben ik eindelijk (20 min later!!!) op de andere heuvel, krijg ik te horen dat ze het woensdag wel weer gaan proberen… Fijn, stond ik ff voor l*l.
Hierna ben ik maar pauze gaan houden, ik vond dat ik dat wel verdiend had :P Na de pauze werd ik gevraagd om mee te gaan naar het eikenbos. Hier gingen ze de volgende ‘scene’ filmen. Het idee was om een paard zonder tuig de berg op te laten rennen en dat dan te filmen. Bovenaan de berg zou ik dan staan, samen met iemand met een ander paard. Beneden de berg lieten ze het paard los en dan was aan mij de eervolle taak om het paard te vangen en weer naar beneden te brengen, waarna ik vervolgens weer de berg op kon klimmen en het weer van voren af aan begon. Gelukkig kwam het paard telkens weer recht op me afgerend, zodat ik hem makkelijk kon vangen (ik had natuurlijk een grote bak met brok in m’n handen).
Hierna gingen we naar de laatste locatie op de ranch. Je raad het al, bovenaan een heuvel. Hier gingen we weer paarden los laten rennen en het dan filmen met op de achtergrond de ondergaande zon. Ontzettend mooi natuurlijk. Mijn taak was om als hek te fungeren, komt een paard op me af gerend dan moest ik zorgen dat ie stopte en weer terugging. Helaas waren mijn ‘mede-hekken’ niet zo kundig en ontsnapten de paarden tot 2 keer toe. Dan kwam mijn andere taak: paarden vangen en weer naar boven brengen.
Jullie snappen vast wel dat ik aan het eind van de dag geen heuvel meer kon zien en geen ‘Action’ en ‘Cut’ meer kon horen. Ik ben om half 8 m’n nest ingegaan en er pas de volgende dag weer uitgekomen. Maar toch moet ik toegeven dat het ook wel super was om allemaal mee te mogen maken. Ik heb een aantal beelden terug gezien en wat ze allemaal met die camera’s kunnen is niet normaal! Eén camera moesten ze met 3 man tillen, zo zwaar was die!

Dinsdag ging de filmcrew op een andere locatie filmen, dus dat was ff een rustdag voor ons. De geluidsman bleef wel op de ranch en eindelijk na een aantal keer voeren begon het paard wel te schreeuwen en heeft hij alsnog zijn geluiden gekregen. Gelukkig :)

Dinsdagavond is het begonnen met regenen en het is pas gestopt op woensdag tegen de middag. Wat een hel zeg! Daar liep ik dan, in de stromende regen de paarden te voeren. En de grond is hier een soort klei, dus na een aantal meters op natte grond lijkt het alsof je op Spice Girls schoenen loopt (die schoenen dus die een 5 cm dikke zool hebben). Na het voeren maar snel het kantoor binnen gegaan en er pas uitgekomen toen het droog was. De filmcrew heeft maar besloten om niet meer te gaan filmen, dus geen heuvels meer beklimmen voor mij :D!

’s Avonds ben ik met Monica (de Equine Manager) in de auto naar de stad geweest en ik mocht rijden :D Natuurlijk ging alles goed, alleen mijn rechte hand heeft een afwijking naar rechts :P Constant wilde ik schakelen, maar gelukkig ging dat na een tijdje wel over.
Ik had gevraagd aan Monica of ze de eerste keer met me mee wilde gaan, gewoon omdat ik dat fijner vond. Maar zij had blijkbaar begrepen dat ik totaal niet kon auto rijden ofzo. Ze vertelde constant: nu komt een scherpe bocht dus kan je beter wat zachter gaan rijden. Haha, maar wel goed bedoeld natuurlijk. Toen we in de stad aankwamen moest ik voor een stoplicht wachten. Er waren 3 banen, de meest linkse was voor linksaf en de 2 rechtse waren voor rechtdoor. Echter was er maar 1 stoplicht voor de banen voor rechtdoor. Ik stond op de middelste baan (snappen jullie het nog :P?) Dus toen het stoplicht op groen ging (voor de banen voor rechtdoor) zei Monica: nee, jij mag nog niet, jij moet wachten op het andere stoplicht (wat een pijl naar links was, heel logisch dus :P) dus ik bleef braaf wachten. Totdat na een paar seconden alle auto’s achter me begonnen te toeteren en zelfs iemand rechts naast me kwam staan. Toen zei ze toch maar dat ik wel mocht rijden, haha.

Donderdag was dan eindelijk weer mijn vrije dag. Lekker de hele dag rustig aangedaan en ik ben weer goed op de hoogte door al het skypen :D ’s Avonds had ik met een vrijwilliger in de stad afgesproken om daar een hamburger te gaan eten. Ik ben dus zelf met de auto gegaan! :D We hadden allebei een hamburger menu besteld en die was groot! Jemig! Dus nadat we allebei klaar waren met eten hadden we allebei nog ongeveer een halve hamburger over. Toen kwam de serveerster 2 lege bakjes brengen, om onze hamburger mee naar huis te nemen. Ik wist wel dat ze in Amerika Doggie Bags hadden, maar ik wist niet dat ze het echt óveral in elk restaurant standaard deden. Ook werd me gevraagd of ik nog een glas cola wilde (ik had al een glas van een liter ofzo voor me staan :p) dus ik zei dat ik niet meer hoefde. Toen werd ik toch raar aangekeken, het bleek gratis te zijn. Je krijgt hier bijna overal een ‘Free refill’. En dat voor maar 2,5 dollar per glas! Uit eten gaan is hier zo ontzettend goedkoop, bijna goedkoper dan boodschappen doen.

Het weekend was weer rustig zoals normaal. In plaats van voeren ga ik dan 2 keer per dag achter op de hooi wagen en hooi gooien :D Eén van de leukste dingen om te doen hier!

Maandag zou er een Franse tv-ploeg komen. Van een soort Animal Planet ofzo. En ik kreeg op zondag te horen dat de eigenaresse mij had opgegeven voor een interview en om gefilmd te worden. Ze vroeg of ik dat wel wilde, dus ik gaf aan dat ik dat liever niet wilde, nou ik moest toch. Okee, vraag het dan niet :P Maar goed, meestal veranderd alles hier toch nog wel op het laatste moment. Dus ik nam me gewoon voor om uit de buurt van die Fransen te blijven en zo min mogelijk te zeggen. Dan was ik vast niet interessant genoeg. Dit leek me wel een goeie tactiek.

’s Ochtends kwam de Equine Biologist langs. De merries hier krijgen allemaal anticonceptie, aangezien ze niet op veulens zitten te wachten hier. En de wilde paarden moeten met een soort pistool ‘gedart’ worden. Hier mocht ik bij helpen (aangezien ik natuurlijk de Vet Tech ben ;)). Dit was echt super om te zien. De beste plek was om vlak naast de staart in de kont te schieten. En dat ziet er soms nogal lachwekkend uit. Een paard staats nietsvermoedend hooi te eten, waarna de Equine Biologist het paard van achter besluipt en met een soort geweer van 1 meter lang op de kont van het paard mikt. Hierna vliegt het paard natuurlijk in volle galop weg en is de hele kudde even ‘over de zeik’. Natuurlijk niet zo heel diervriendelijk, maar wel de enige manier.

Na de ene kudde gedaan te hebben ging ik met haar naar de andere kudde en tot mijn grote schrik hoorde ik dat de tv-ploeg met ons mee gingen. Oh ooh, nu dus maar plan B, doen alsof ik geen Engels kan (haha, nee grapje). Ze vroegen eigenlijk alleen haar de vragen en ze wilden daarna alleen mij achterop de truck hebben en hooi laten gooien. Hier kon ik dan wel mee leven. De rest van de dag heb ik me maar verstopt in het kantoor. ’s Middags snel de paarden voeren en toen in m’n kamer gaan zitten. En ja! Gelukt :D De tv-ploeg stapte in de auto en weg waren ze. Komt daarna de eigenaresse naar me toe wat ik ervan vond om gefilmd te worden. Ik heb toen maar heel verbaasd gezegd dat ik dacht dat ze me toch niet wilden filmen. Dus toen was ze boos op die mensen dat ze mij ‘overgeslagen’ hadden. Ach ja, niets meer aan te doen helaas :P
Maar natuurlijk wil ik mezelf wel hooi zien gooien vanaf de grote truck. Dat ziet er denk ik wel super uit :D

Verder vandaag mijn tussentijdse feedback gekregen. Het kwam erop neer dat ik maar een verlenging van mijn visum moest aanvragen. Een goed teken dus :D Al zal dit helaas niet gaan, want mijn bankrekening werkt denk ik niet meer zo mee. Misschien over een paar jaar ofzo, als ik rijk ben :P

Nou, ik geloof dat dit het langste verslag ooit is geworden. Ik zal proberen om iets vaker een update te geven!

Xxx